CACT E-STUDIO
Ο Αλέξανδρος Πλωμαρίτης γεννήθηκε στην Καστοριά και μεγάλωσε στη Θάσο. Μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου σπούδασε θέατρο και αγγλική λογοτεχνία στο London Metropolitan University και Δραματουργία στο Queen’s Mary University του Λονδίνου. Συνέχισε με μεταπτυχιακές του σπουδές στο Brunel University με θέμα τις εγκαταστάσεις και την περφόρμανς. Το 2007 παρουσίασε την πρώτη του περφόρμανς με τους ιδρυτές της Leibniz Live Art Company στο φεστιβάλ NRLA της Γλασκόβης. Εργάστηκε στην εταιρία θεάματος και περφόρμανς Artsadmin στο Λονδίνο, όπου είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τους διεθνούς κύρους καλλιτέχνες Franko B, Bobby Baker και με τους DV8 που άσκησαν μεγάλη επιρροή στο μετέπειτα έργο του. Αργότερα γνώρισε τον φωτογράφο-περφόρμερ Manuel Vason και δούλεψε μαζί του για διάφορα projects στο Λονδίνο αλλά και στη Θεσσαλονίκη, στo πλαίσιo του 1ου Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών, όπου ο Πλωμαρίτης ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής. Έχει παρουσιάσει δουλειές του σε φεστιβάλ, γκαλερί και σε εξωτερικούς χώρους στο Λονδίνο, τη Γλασκόβη, τη Ρώμη και τη Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.
Η δουλειά του Αλέξανδρου Πλωμαρίτη διέπεται από έναν έντονο κοινωνικό-πολιτικό χαρακτήρα και δημιουργεί δυνατές εικόνες μέσω της πρακτικής της περφόρμανς. Συχνά διερευνά ζητήματα ταυτότητας, ιστορίας και πολιτικής επικαιρότητας, ωστόσο επιστρέφει πάντα σε προσωπικές του εμπειρίες, στις οποίες μοτίβα και σύμβολα από την καθημερινότητα αλληλεπιδρούν και υπογραμμίζονται, επιδιώκοντας την ταύτιση με το κοινό του. Μέσα από την καλλιτεχνική πρακτική του διηγείται προσωπικές ιστορίες και αναμνήσεις που δεν αποτελούν μόνο πράξεις ατομικής έκφρασης αλλά προσκαλούν το θεατή σε μια διαδικασία συλλογικής εμπειρίας. Στις περφόρμανς του, στις οποίες συχνά αυτοτραυματίζεται, χρησιμοποιεί το σώμα του ως αντικείμενο βασανισμού και εκούσιας βίας. Σκοπός του είναι να υπερτονίσει τις καλλιτεχνικές παραμέτρους και διαστάσεις του σώματος, το οποίο αποτελεί εργαλείο εξαγνισμού και κάθαρσης. Επιπλέον, οι δράσεις του Πλωμαρίτη τοποθετούν το θεατή σε μια αισθητηριακή εμπειρία όπου το ανθρώπινο σώμα αμφισβητείται και ανατρέπεται συνεχώς ενώ η σχέση και αλληλεπίδραση ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο συγχέονται προ(σ)καλώντας το δέκτη. Συχνή παρουσία στις περφόρμανς του έχει η καρέκλα ως αντικείμενο που αποτελεί σύμβολο δύναμης και επιβολής των δομημένων κοινωνιών και των μηχανισμών που διαμορφώνονται μέσα σε αυτές. Η καταστροφή της αφενός συμβολίζει την υπονόμευση των συστημάτων εξουσίας και τη δυνητική τους πτώση και αφετέρου την προαίρεση και την προτροπή για ανανέωση και για μια καινούρια αρχή, απαγκιστρωμένη από τη φαιδρότητα των ιεραρχικών δομών. Ως εκ τούτου, οι εικόνες και οι ιστορίες, που ο Πλωμαρίτης πλάθει και αφηγείται, καταδικάζουν κάθε μορφή κατεστημένου και καταλαμβάνουν επάξια τη θέση τους στο χώρο. Τέλος, ο αφηγηματικός του λόγος, εξεζητημένα ειρωνικός αλλά συνάμα ποιητικός, τονίζει τις παράλογες και απομονωμένες πτυχές της σύγχρονης ζωής, που κυριαρχείται από άγχος και εμμονές, και κατακρίνει την υποκριτική καθημερινότητα της επίπλαστης κοινωνίας μας.
