CACT E-STUDIO
Ο Μπάμπης Βενετόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1973. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη και διδάσκει στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.
Χρησιμοποιεί ως κύριο μέσο τις εγκαταστάσεις, οι οποίες εμπεριέχουν πάντα την κινούμενη εικόνα και γενικότερα την τεχνολογία. Ξεκίνησε με πειραματισμούς ηχητικούς και οπτικοακουστικούς σε διαδραστικά έργα, ενώ αργότερα στρέφεται στην εξερεύνηση της ανθρώπινης μορφής – κυρίως της δικής του και των συγγενικών του προσώπων που πρωταγωνιστούν μέσω της video art. Tα περισσότερα βίντεό του αποτελούν «αυτοπροσωπογραφίες» και διακρίνονται από χαρακτηριστικά όπως ο περιορισμένος χώρος και ο εγκλεισμός των μορφών μέσα σ’ αυτόν, το ασφυκτικό περιβάλλον, η παραμόρφωση και η συστροφή των μελών των σωμάτων που παρουσιάζονται σαν ένα κολάζ. Στα βίντεό του συχνά παρατηρείται η ελάχιστη κίνηση των ματιών ή του στόματος και μόνο έτσι μπορεί να αντιληφθεί ο θεατής ότι πρόκειται για κινούμενη εικόνα.
Θέματα όπως η εξουσία της οικογένειας και η βία που αυτή μπορεί να προκαλέσει, τα ψυχολογικά αδιέξοδα μετά από προσωπικά ή και ιστορικά γεγονότα, η τραυματική εμπειρία της στρατιωτικής θητείας και η αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης στο σύνολό της θίγονται άμεσα αλλά και έμμεσα, κάποιες φορές με μια δόση ειρωνείας και χιούμορ και άλλοτε σκληρά και αυστηρά.
Στα έργα Χορδή και Ρίζες (2002 και 2003 αντίστοιχα) ο καλλιτέχνης καλεί το θεατή σε συνομιλία με το έργο του και σχολιάζει τη φυσική και την τεχνολογική-τηλεοπτική πραγματικότητα, ενώ από το 2004 με το έργο Birds ξεκινά η ενασχόληση με την προσωπική, οικογενειακή και συλλογική ιστορία του καλλιτέχνη. Τα μεγάλα κλουβιά, στα οποία είναι κλεισμένα τα μέλη της οικογένειας του Βενετόπουλου, και γενικά οι εγκαταστάσεις δίνουν τη θέση τους σε βίντεο όπως Ο τάφος του αγνώστου στρατιώτη (2006), όπου το τρισδιάστατο ομοίωμα ενός αυτόχειρα στρατιώτη περιστρέφεται αέναα, και το Rats (2008), όπου η εικόνα του καλλιτέχνη περιτριγυρίζεται από ποντίκια σ’ ένα βίντεο που παρουσιάζει τους κατεξοχήν φόβους και εφιάλτες των ανθρώπων. Το 2009 ξεχωρίζουν δύο βίντεο, το Ego the Great και το The Cuddle. Το πρώτο δείχνει τον καλλιτέχνη γυμνό να στέκεται όρθιος και ξαφνικά να ξεφουσκώνει και να πέφτει στο πάτωμα – ένας ισχυρός συμβολισμός για το εγώ του καλλιτέχνη αλλά και των ατόμων μιας σύγχρονης ναρκισσιστικής κοινωνίας. Το δεύτερο απεικονίζει δύο άντρες να αγκαλιάζονται, ενώ η περιστροφική τους κίνηση αποκαλύπτει ότι ο νεαρός (γιός) μαχαιρώνει τον γηραιότερο (πατέρας), επιθυμώντας έτσι να εξαλείψει την παλιά εξουσία και να εδραιώσει την καινούρια. Το 2010 παρουσιάζει με τον Κυριάκο Κατζουράκη τη βιντεοεγκατάσταση Λίγο Πριν μέσα σε ένα παλιό, εγκαταλελειμμένο κτίριο του στρατοπέδου Κόδρα στη Θεσσαλονίκη. Στο κτίριο, που είναι γεμάτο με νερό, προβάλλεται μέσα από ξεχωριστά βίντεο η ιστορία των στρατοπέδων, των στρατιωτών και των βασανιστηρίων κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στην Ελλάδα. Τέλος, δύο βίντεο του 2011, το Pride και το The Laundry, εξιστορούν τις ανησυχίες του καλλιτέχνη και ταυτόχρονα καθρεφτίζουν ανάλογες πανανθρώπινες συμπεριφορές.
